joanna

(Marcin K. :) )

najbardziej lubię zapach dymu we włosach... taniec przy ognisku... jesienny trans... czuję się wtedy bosą iskrą... boską chwilą plączę się wśród pierwszych wrzosów, jak pierwsze nici babiego lata... plączę się w zbyt długiej spódnicy... plotę wianki, plotę trzy po trzy, wydawałoby mi się... tańczę, jak natchniona... może należy żyć takimi iluzjami... poleciałabym z ptakami, hen górami... rozpuszczam włosy na wietrze, ale to wszystko bardzo za mało...  joanna... to imię zawsze kojarzyć się będzie z ogniem... z nieziemskim zapałem, odwagą, pięknym uporem, z gorącym sercem, z czerwienią losu... mam na imię joanna... to uskrzydla, to imię wznosi... karmię się romantycznymi ideami i wyśnioną ambrozją... podejmuję kolejne próby, lecz potyczka potyczce nierówna, a chaos wszędzie taki sam... joanny igrają z iskrami... wszystko w słusznej sprawie, dobrej przecież wierze...  więc zakładam czerwone szpilki, czerwone paznokcie, czerwone usta... upinam włosy... przywdziewam tę miejską zbroję... szpilki, jak czekan wbijają się w szklane wieżowce, jak w zamarznięte wodospady... chcę walczyć, skrzydeł nie chowając... czerwony kapelusz jest jak hełm rycerski... kwietna, wyobrażona woaleczka mą przyłbicą... tarczę utkały dla mnie jesienne pająki... a moje serce to jeszcze za mało... nie potrafiłam obronić skrzydeł...